Geef kanker een gezicht

Een #throwbackthursday op vrijdag. En wel naar 3 juni 2018. De dag van de boekpresentatie en de expositie van het project 'Geef kanker een gezicht'. Op Facebook heb ik er al veel over verteld, maar niet eerder deelde ik de achtergrond van het project en mijn motivatie om Heidy Brakenhoff te willen helpen. Tot nu. 

Bijna vier jaar geleden leerde ik Heidy kennen. Op 30 augustus 2014 maakte zij onze trouwfoto’s. We hielden contact en op 21 november 2017 stuurde ik haar een berichtje. Ik had gezien dat ze bezig was met dit project en ik bood haar aan met de teksten in het boek te willen helpen. Of en hoeveel tekst er in het boek zou komen, wist ik eerlijkheidshalve niet. Ik leerde Heidy immers kennen als De Fotografe en kon me ook goed voorstellen dat ze een fotoboek zou maken met geen tot nauwelijks woorden.

Maar Heidy omarmde mijn aanbod en kwam op een doordeweekse avond bij ons aan de keukentafel zitten.

Ja, er moesten ook verhalen in het boek. Maar hoeveel en van wie? En ging ze die zelf schrijven of kon ze dat van de deelnemers vragen? Er waren nog veel vragen. Ik motiveerde toen nog waarom ik het aantal teksten tot een minimum zou beperken.

Wat ben ik blij dat ze mij ervan overtuigde dat alle verhalen die verteld wilde worden ook daadwerkelijk een plek in het boek moesten krijgen. Het was een enorme klus, maar het was het waard. Een heel mooi idee, werd een heel bijzonder boek. Een boek met liefst 118 krachtige gezichten en liefst 80 verhalen. 

Door de verhalen mocht ik kennismaken met vele dappere mensen. Nog nooit redigeerde ik teksten met zoveel betekenis.

En ik was geraakt. Geraakt door de openheid, door de kwetsbaarheid, de angst en de kracht, en door de onwaarschijnlijke wil om alles uit het leven te halen.

En ik was geraakt door het vertrouwen dat al deze mensen hadden in het project, en door hun lef om het vaak zo aangrijpende verhaal achter de foto te willen delen. Je niet verstoppen, maar er mogen zijn, ook mét kanker. 

Zinnen als: "Ik zal nooit vol vertrouwen naar de toekomst kunnen kijken" en "Ik heb kanker gekregen, zomaar opeens", zullen mij altijd bij blijven. Tegelijkertijd waren het ook deze verhalen die mij deden beseffen waar het in het leven écht om draait. Alle kleine dingen tellen. Zie hoe mooi het is. En: Genieten van elk moment

Inmiddels is het boek bijna drie weken oud. En ze gaan zoals dat zo mooi heet 'als zoete broodjes'. Daar zijn we blij mee, maar er is ook - nog meer dan eerder - het besef wat het boek 'Geef kanker een gezicht' betekent. In het bijzonder voor de mensen die in het boek staan. Heel kort na de boekpresentatie overleed Mette. Ook zij gaf kanker een gezicht en koos dit boek om haar verhaal te delen. Ze wilde zelfs nog bij de boekpresentatie te zijn, omdat ze dat zo belangrijk vond. En dat is precies waarom Heidy dit boek wilde maken. Het is belangrijk om kanker bespreekbaar te maken. Om kanker een gezicht te geven.

Alle opbrengsten van 'Geef kanker een gezicht' gaan naar het KWF. Bestellen kan via www.levensfoto.nl/winkel.